Numeryczne A B C D E I K M N O P R S T W Z |
802.11: 802.11 odnosi się do rodziny specyfikacji opracowanych przez IEEE dla technologii bezprzewodowych sieci LAN. 802.11 określa specyfikację bezprzewodowego interfejsu między bezprzewodowym klientem a stacją bazową lub między dwoma bezprzewodowymi klientami oraz umożliwia transmisję z szybkością 1 lub 2 Mb/s w paśmie 2,4 GHz przy użyciu technologii Frequency Hopping Spread Spectrum (FHSS) lub Direct Sequence Spread Spectrum (DSSS).
802.11a: Standard 802.11a określa maksymalną szybkość transferu danych 54 Mb/s i częstotliwość operacyjną 5 GHz. W standardzie 802.11a używana jest metoda transmisji OFDM (ang. Orthogonal Frequency Division Multiplexing). Dodatkowo w standardzie 802.11a obsługiwane są takie funkcje standardu 802.11, jak szyfrowanie WEP.
802.11b: Standard 802.11b określa maksymalną szybkość transferu danych 11 Mb/s, częstotliwość operacyjną 2,4 GHz i szyfrowanie WEP. Sieci działające w standardzie 802.11b są również określane jako sieci Wi-Fi.
802.11g: Standard 802.11g określa maksymalną szybkość transferu danych 54 Mb/s, częstotliwość operacyjną 2,4 GHz i szyfrowanie WEP. Sieci działające w standardzie 802.11g są również określane jako sieci Wi-Fi.
802.11x: 802.11x to standard IEEE dla kontroli dostępu do sieci przez porty. Standard ten jest wykorzystywany w połączeniu z metodami EAP w celu zapewnienia kontroli nad dostępem do sieci przewodowych i bezprzewodowych.
Adres MAC (ang. Media Access Control): Stały adres fabryczny. Adres ten unikalnie określa urządzenia sieciowe (np. karty bezprzewodowe PC Card) w sieciach LAN i WAN.
AES (ang. Advanced Encryption Standard): Federalny standard przetwarzania danych z obsługą kluczy 128-, 192- i 256-bitowych.
Bezprzewodowy: System mikrofalowych urządzeń nadawczo-odbiorczych.
Bluetooth: Niezgodny i wolniejszy system łączności o bardzo krótkim zasięgu (PAN), opracowany w Europie jako system zastępczy dla połączeń kablowych z drukarkami i podobnymi urządzeniami peryferyjnymi. System ten ma zastosowanie również w przypadku słuchawek bezprzewodowych i podobnych urządzeń. W systemie wykorzystywane jest pasmo 2,4 GHz ISM, a więc niejako współistnieje on ze standardem 802.11b. Termin „współistnieje” oznacza tutaj, że między specjalistami nie ma pełnej zgody w kwestii wzajemnych zakłóceń generowanych przez oba systemy działające w jednej lokalizacji.
Zezwalaj na szybką mobilność (CCKM) (Allow Fast Roaming [CCKM]): Zaznaczenie tego pola umożliwia korzystanie z szybkiej bezpiecznej
mobilności przez kartę sieci bezprzewodowej klienta.
C
CCX: Rozszerzenia Cisco (Cisco Compatible Extensions)
Częstotliwości: Uderzenie klawisza fortepianu powoduje wygenerowanie tonu. Po nagraniu za pomocą mikrofonu ton zamienia się w „wibrujący” lub „pulsujący” sygnał elektryczny. Współczynnik wibracji jest zależny od uderzonego klawisza. W elektronice współczynnik wibracji jest wyrażany liczbą „pulsów na sekundę”. Oficjalną jednostką tej wartości jest herc. Większe wartości liczbowe tego współczynnika (używane np. dla pasm emisji) mogą być wyrażane za pomocą kiloherców (1 KHz = 1 000 Hz) i megaherców (1 MHz = 1 000 000 Hz). Dalsze wartości osiągają rząd 1 000 000 000 Hz, który można skrócić do gigaherców (GHz). W takich częstotliwościach działają standardy 802.11a (5 GHz) i 802.11b (2,4 GHz).
Częstotliwości radiowe — terminy (GHz, MHz, Hz): Międzynarodową jednostką miary częstotliwości jest herc (Hz), odpowiadający starszej jednostce — liczbie pulsów na sekundę. Jeden megaherc (MHz) jest równy jednemu milionowi herców. Jeden gigaherc (GHz) jest równy jednemu miliardowi herców. Przykłady: standardowa częstotliwość energii elektrycznej w Stanach Zjednoczonych to 60 Hz, pasmo częstotliwości radiowej dla fal średnich to 0,55-1,6 MHz, pasmo częstotliwości radiowych dla fal ultrakrótkich to 88-108 MHz, natomiast kuchenki mikrofalowe zwykle działają z wykorzystaniem częstotliwości 2,45 GHz.
DSSS (ang. Direct-Sequence Spread Spectrum) i FHSS (ang. Frequency-Hop Spread Spectrum): Dwie niezgodne technologie wykorzystywane w łączności radiowej.
Dynamiczny adres IP: Adres IP przypisywany automatycznie do stacji klienta sieci TCP/IP, zwykle przez serwer DHCP. Urządzeniom sieciowym, z których korzysta wielu użytkowników (np. serwerom czy drukarkom), zazwyczaj są przypisywane statyczne adresy IP.
EAP (ang. Extensible Authentication Protocol): Standard IETF, służący do ustanawiania protokołu potwierdzania autentyczności podczas uzyskiwania dostępu do sieci. Wiele metod potwierdzania autentyczności (m.in. hasła, certyfikaty i karty inteligentne) działa w tej strukturze.
EAP-TLS: Typ metody potwierdzania autentyczności, w którym używany jest protokół EAP i protokół zabezpieczeń TLS (ang. Transport Layer Security). W metodzie EAP-TLS używane są certyfikaty z hasłami. W potwierdzaniu autentyczności EAP-TLS obsługiwane jest zarządzanie kluczami dynamicznymi WEP.
EAP-TTLS: Typ metody potwierdzania autentyczności, w którym używany jest protokół EAP i protokół TTLS (ang. Tunneled Transport Layer Security). Metoda EAP-TTLS składa się z certyfikatów i innej metody (np. haseł). Metoda ta jest bezpieczniejsza od metody potwierdzania autentyczności MD5 (w której używane są hasła) i mniej bezpieczna od metody potwierdzania autentyczności EAP-TLS (w której używane są wyłącznie certyfikaty). W potwierdzaniu autentyczności EAP-TTLS obsługiwane jest zarządzanie kluczami dynamicznymi WEP.
ESSID (ang. Extended Service Set Identifier): Unikalny identyfikator stosowany zarówno dla punktu dostępu, jak i do karty sieci bezprzewodowej PC Card, dołączany do każdego pakietu. W ten sposób klienci sieci bezprzewodowej i generowany przez nich ruch mogą być rozpoznawane przez punkt dostępu.
IBSSID (ang. Independent Basic Service Set Identifier): Służy do określania sieci bezprzewodowej skonfigurowanej tak, aby umożliwiała wszystkim klientom tej sieci bezpośredniej łączności (bez korzystania z punktu dostępu).
Identyfikator BSSID (ang. Basic Service Set Identifier): Unikalny identyfikator klienta sieci bezprzewodowej. Identyfikator BSSID jest odpowiednikiem adresu MAC dla kart w sieci Ethernet.
Identyfikator SSID emisji: Służy do umożliwienia punktowi dostępu odpowiadania klientom sieci bezprzewodowej przez wysyłanie pakietów próbnych.
IEEE (ang. Institute of Electrical and Electronics Engineers): Organizacja zaangażowana w ustalanie norm w dziedzinie technologii obliczeniowych i komunikacyjnych.
Kerberos: System potwierdzania autentyczności, umożliwiający zabezpieczanie transmisji w sieciach otwartych (za pomocą unikalnego klucza określanego mianem „biletu”).
Klucz współużytkowany: Klucz szyfrowania znany tylko odbiorcy i nadawcy danych.
Mikrokomórka: Ograniczona przestrzeń fizyczna, w której może się komunikować określona liczba urządzeń bezprzewodowych. Komórki mogą się na siebie nakładać i mogą być oddzielne. Ze względu na ten fakt ich granice są ustalane według określonych reguł lub konwencji.
Mikrofala: Termin ten określa dowolną częstotliwość wyższą niż 1,0 GHz. Niestety znaczenie to zostało zatarte, do czego przyczyniła się branża reklamowa. W niniejszej dokumentacji termin ten używany jest jednak w znaczeniu technicznym.
Mobilność: Przemieszczanie się węzła bezprzewodowego między dwiema mikrokomórkami. Mobilność występuje zwykle w sieciach infrastrukturalnych, skupionych wokół wielu punktów dostępu.
Nadajnik-odbiornik: Urządzenie pełniące funkcję nadajnika i odbiornika. Nadajnikami-odbiornikami można nazwać zarówno urządzenia działające w standardzie 802.11a, jak i 802.11b.
Nagłówek komunikatu: Wstępny sygnał przesyłany w sieci WLAN, w celu zbadania wykrywania sygnału i synchronizacji czasu.
OFDM (ang. Orthogonal Frequency Division Multiplexing): Technika modulacji używana podczas przesyłania dużych ilości danych elektronicznych przy użyciu fal radiowych. Modulacja OFDM jest używana w standardach 802.11 i 802.11g.
PAN (ang. Personal Area Network): Sieć PAN, czyli sieć osobista, jest schematem sieciowym, umożliwiającym urządzeniom komputerowym (np. komputerom typu desktop, laptop, palmtop czy drukarkom) wzajemną przewodową lub bezprzewodową komunikację krótkiego zasięgu.
Pasma ISM: Seria pasm częstotliwości wydzielona przez FCC na potrzeby zastosowań przemysłowych, naukowych i medycznych. Użytkownicy tych pasm korzystają ze sprzętu na zasadzie współużytkowania, a więc muszą być przygotowani na zakłócenia powodowane przez innych uprawnionych użytkowników takiego sprzętu. Produkty wytwarzane z myślą o użyciu pasma ISM muszą zostać zatwierdzone przez FCC, ale użytkownicy nie muszą posiadać na nie licencji. Oprócz sieci WLAN pasma ISM służą do obsługi telefonów bezprzewodowych, kuchenek mikrofalowych, aparatów podsłuchowych do monitorowania dzieci, zabawek, nadajników-odbiorników radiowych wysokiej częstotliwości i innych usług w technologiach bezprzewodowych.
Pasma UNII: (ang. Unlicensed National Information Infrastructure). Pasma te, w odróżnieniu od pasm ISM, stanowią grupę wydzieloną przez FCC wyłącznie na potrzeby komunikacji w sieciach WLAN. Użytkownicy muszą akceptować zakłócenia powodowane przez innych uprawnionych użytkowników sieci WLAN, ale nie powinny występować żadne inne źródła problemów związanych z zakłóceniami.
Przegląd lokalizacji: Proces, podczas którego instaluje się jeden nadajnik-odbiornik w określonym miejscu, a następnie za pomocą takiego urządzenia bada się moc pola sygnału nadawanego przez pierwsze. Przemieszczając nadajnik i powtarzając schematy tych przemieszczeń, można opracować plan najlepszych lokalizacji dla punktów dostępu. Można również wykryć martwe strefy i inne obszary, wymagające szczególnej uwagi. Proces ten może być długi i powolny, ale stanowi rozwiązanie o wiele lepsze od instalacji bez przeglądu i konieczności ponownego jej przeprowadzania. Dla testów tego typu wymagane są wyspecjalizowane polecenia odpowiedniego oprogramowania. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w odpowiednich instrukcjach. W przypadku bardzo dużych lub niezwykle skomplikowanych instalacji warto rozważyć przeprowadzenie przeglądu przez specjalistów. Podawanie nazw instalatorów w tej dokumentacji jest niedozwolone, ale odpowiednie firmy można znaleźć w dziale katalogowym książki telefonicznej lub w katalogach firm.
Punkt dostępu (Access Point): Urządzenie służące jako węzeł komunikacyjny dla klientów sieci bezprzewodowej i zapewniające łączność z siecią przewodową LAN.
RADIUS (ang. Remote Authentication Dial-In User Service): System potwierdzania autentyczności i obsługi kont, w którym weryfikowane są poświadczenia użytkowników i przyznawany jest dostęp do żądanych zasobów.
RC4: Algorytm szyfrowania opracowany w laboratoriach firmy RSA. Dokładniej jest to szyfr strumieniowy bajtów pseudolosowych, używany w szyfrowaniu WEP.
Scentralizowane zarządzanie kluczami Cisco (Cisco Centralized Key Management [CCKM]): Po skonfigurowaniu sieci bezprzewodowej LAN na potrzeby szybkiego ponownego kojarzenia, urządzenie klienta z włączoną obsługą potwierdzania autentyczności LEAP może przełączać się między punktami dostępu bez angażowania serwera głównego. Punkt dostępu skonfigurowany do udostępniania usług WDS i korzystający ze scentralizowanego zarządzania kluczami Cisco (CCKM) zastępuje serwer RADIUS — i umożliwia potwierdzanie autentyczności klienta bez widocznego opóźnienia w przypadku aplikacji głosowych i innych, w których ważny jest czas. Punkt dostępu WDS obsługuje buforowanie poświadczeń urządzeń klienta z obsługą CCKMw sieci bezprzewodowej LAN. Kiedy klient z obsługą funkcji CCKM przemieszcza się między punktami dostępu, wysyła żądanie ponownego skojarzenia do nowego punktu dostępu, a nowy punkt dostępu przekazuje to żądanie do punktu dostępu WDS. Punkt dostępu WDS przekazuje poświadczenia klienta do nowego punktu dostępu, a nowy punkt dostępu wysyła odpowiedź na żądanie ponownego skojarzenia do klienta. Między klientem i nowym punktem dostępu przesyłane są tylko dwa pakiety, dzięki czemu czas ponownego kojarzenia zostaje znacznie skrócony. Odpowiedź na żądanie ponownego kojarzenia jest również używana przez klienta do generowania indywidualnego klucza.
Sieć infrastrukturalna: Sieć bezprzewodowa skupiona wokół punktu dostępu. Punkt dostępu zapewnia w swoim środowisku nie tylko łączność z siecią przewodową, ale również reguluje ruch sieciowy w najbliższym otoczeniu.
Sieć niezależna: Sieć zapewniająca (zwykle tymczasowo) łączność typu „każdy z każdym” bez konieczności korzystania z całej infrastruktury sieciowej.
SSID (ang. Service Set Identifier): Służy do identyfikowania klientów w sieci bezprzewodowej.
Statyczny adres IP: Stały adres IP, przypisywany do węzła w sieci TCP/IP.
Szybkość transmisji bitów: Całkowita liczba bitów (jedynek i zer) na sekundę, która może być obsługiwana w danej sieci. Ta kontrolowana programowo szybkość różni się w zależności od warunków ścieżki sygnału.
Szybkość transmisji danych: Nie wszystkie bity służą do przenoszenia danych użytkownika. Każda grupa (pakiet) bitów zawiera nagłówki, stopki, kontrolę echa, informacje o miejscu docelowym i inne dane wymagane dla protokołu transmisji. Różnica między szybkością transmisji bitów i szybkością transmisji danych jest ważna, ponieważ dane protokolarne mogą stanowić ponad 40% ilości przesyłanych danych. Różnica ta jest powszechna dla wielu systemów danych, łącznie z siecią Ethernet.
Szyfrowanie: Mieszanie danych w taki sposób, aby mogły zostać odczytane tylko przez osoby upoważnione. Do odszyfrowania danych zwykle wymagany jest klucz.
TCP (ang. Transmission Control Protocol): Metoda (protokół) używana wraz z protokołem internetowym (IP) do wysyłania danych w postaci jednostek komunikatów między urządzeniami w sieci LAN lub WAN. Protokół IP służy do dostarczania danych (routing), a protokół TCP śledzi poszczególne jednostki danych (pakiety), na które komunikat został podzielony w celu przesłania go przez sieć.
TCP/IP (ang. Transmission Control Protocol/Internet Protocol): Podstawowy język komunikacyjny lub zestaw protokołów używany w łączności sieciowej (opracowany specjalnie na potrzeby sieci Internet). Protokół TCP/IP określa zestaw (grupę) protokołów, a nie tylko protokoły TCP i IP.
Tryb „każdy z każdym”: Struktura sieci bezprzewodowej, umożliwiająca klientom tej sieci komunikację bez konieczności korzystania z punktów dostępu.
WAN (ang. Wide Area Network): Sieć umożliwiająca łączność głosową, wizualną i przesyłanie danych, w której komputery lub sieci wewnętrzne organizacji mogą łączyć się z komputerami lub sieciami zewnętrznymi.
WEP64 i WEP128: protokół 64- i 128-bitowego szyfrowania WEP (ang. Wired Equivalent Privacy) (szyfrowanie 64-bitowe jest czasami określane jako 40-bitowe). Technika szyfrowania na niskim poziomie, opracowana z myślą o zapewnieniu użytkownikowi poziomu prywatności odpowiadającego poziomowi prywatności w sieci LAN. Należy pamiętać, że szyfrowanie WEP nie stanowi zabezpieczenia nie do złamania. Jego działanie jest zgodne z zamierzeniem twórców: poziom zabezpieczenia danych użytkownika pozwala uchronić go przed zwykłym wścibskim szpiegowaniem. Jeśli tylko jest to możliwe, zaleca się korzystanie z szyfrowania 128-bitowego. Urządzenia działające w standardzie 802.11 nadają (emitują) dane we wszystkich kierunkach — przy użyciu bardzo skomplikowanego oprogramowania jest więc możliwe kopiowanie i dekodowanie transmisji szyfrowanych metodą WEP. Zadanie to nie jest dziecinnie łatwe, ale jest możliwe do wykonania. Jeśli dane są szczególnie ważne, warto rozważyć dodatkowe zabezpieczenia (np. hasła silne i dodatkowe poziomy szyfrowania). Odpowiednie pakiety przeznaczonego do tego oprogramowania można nabyć u solidnych dostawców. Chociaż nie było to głównym zamierzeniem twórców szyfrowania WEP, uniemożliwia ono uzyskanie dostępu do systemu przez osoby nieupoważnione. Znane były przypadki, gdy hakerzy uzyskiwali dostęp do systemów z zewnątrz budynku, a następnie uzyskiwali dostęp do sieci Web na koszt właściciela systemu.
Węzeł sieci bezprzewodowej: Komputer użytkownika wyposażony w kartę interfejsu sieci bezprzewodowej.
Wielościeżkowy: Odmiana sygnału powstająca w wyniku transmisji sygnału radiowego z nadajnika do odbiornika przy użyciu wielu ścieżek.
WLAN (sieć bezprzewodowa LAN): W sieci bezprzewodowej LAN do łączności między węzłami zamiast kabli służą fale radiowe wysokiej częstotliwości. Sieć WLAN stanowi elastyczny system przekazywania danych, będący alternatywą dla sieci przewodowej LAN lub jej uzupełnieniem.
Zapora: Zestaw odpowiednich programów znajdujących się na serwerze bramki sieciowej, pełniących funkcję zabezpieczenia zasobów sieciowych przez użytkowników innych sieci.
Zasięg: Odległość, na jaką może działać łączność w systemie.